อันคุณค่าความเป็นคนดูที่ไหน
เห็นใครๆเขาดูที่ใบหน้า
ดูไม่งามเขาก็ว่าไร้ราคา
ตัดสินคนที่ใบหน้าควรหรือไร
หน้าตาดีใช่ว่าจะใจดีด้วย
หน้าตาสวยงดงามแลสดใส
มันอาจต่างไม่เหมือนใจข้างใน
คิดดูไซร้มันไม่ยุติธรรม
ตัดสินคนว่าดีชั่วที่ใบหน้า
มันชินชาเสียแล้วยุคสมัย
ก็ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเหตุใด
ที่ทำให้วิถีชนนั้นเปลี่ยนแปลง
คนจะงามงามที่ใจใช่ใบหน้า
งามวาจางามความคิดงามนิสัย
งามมารยาทงามกิริยางามน้ำใจ
เช่นนี้ไซร้จึงจะเป็นคนเต็มคน
คนจะงาม งามน้ำใจ ใช่ใบหน้า
คนจะสวย สวยจรรยา ใช่ตาหวาน
คนจะแก่ แก่ความรู้ ใช่อยู่นาน
คนจะรวย รวยศีลทาน ใช่บ้านโต
